Diagnoza Aspergera to proces wieloaspektowy, który wymaga zaangażowania specjalistów z różnych dziedzin. Wczesne rozpoznanie tego zaburzenia ze spektrum autyzmu pomoże w zapewnieniu odpowiedniego wsparcia i rozwijania potencjału dziecka z tym zaburzeniem. Postawienie diagnozy wymaga interdyscyplinarnego podejścia oraz odpowiednich narzędzi diagnostycznych.
Zespół Aspergera to zaburzenie ze spektrum autyzmu. Uznaje się, że jest to łagodniejsza forma autyzmu, dlatego osoby z Zespołem Aspergera często posiadają normalny lub wysoki poziom inteligencji, a ich rozwój językowy jest zazwyczaj prawidłowy. Mimo to, dziecko z Aspergerem może wykazywać w swoim zachowaniu charakterystyczne cechy, takie jak:
trudności w interakcjach społecznych,
specyficzne i wąskie zainteresowania,
problemy z komunikacją,
powtarzalne zachowania i rytuały,
trudności w rozumieniu emocji oraz abstrakcyjnych pojęć, takich jak sarkazm czy ironia.
Dziecko z Zespołem Aspergera może mieć trudności ze zrozumieniem aspektów życia społecznego i emocjonalnego. Oznacza to, że rozpoznawanie i interpretowanie mimiki twarzy, gestów oraz mowy ciała będzie dla niego trudne. Podobnie będzie z normami społecznymi, takimi jak właściwe reagowanie na żarty czy zachowanie odpowiedniej odległości podczas rozmowy. Dzieci z Aspergerem często mogą wydawać się niezręczne społecznie.
Innym niezrozumiałym aspektem może być prowadzenie rozmowy, zwłaszcza jeśli chodzi o naprzemienne uczestnictwo w dialogu. Dzieci z Aspergerem mogą skłaniać się ku monologom na temat swoich zainteresowań i nie zauważać, że rozmówca stracił zainteresowanie. Nie rozumieją także, dlaczego pewne tematy mogą być niewłaściwe do poruszania w danym kontekście.
Dzieci z zespołem Aspergera mogą być „sztywne w myśleniu” i zachowaniach, preferując stałe rutyny i schematy. Z tego powodu mają trudności ze zrozumieniem potrzeby zmiany planów, dostosowania się do nowych sytuacji czy akceptacji innych perspektyw.
Bądź na bieżąco z najnowszymi wiadomościami dzięki wieściom z powiatu.
Diagnoza zespołu Aspergera u dzieci to złożony proces, który wymaga współpracy wielu specjalistów oraz zastosowania odpowiednich narzędzi diagnostycznych. Pierwszym krokiem jest przeprowadzenie wywiadu przez lekarza z opiekunami dziecka, aby zebrać informacje na temat jego rozwoju i zachowań. Następnie dziecko jest poddawane obserwacji psychologicznej, a także wstępnym badaniom diagnostycznym. W procesie tym bierze również udział psychiatra dziecięcy, który przeprowadza własną obserwację. Po zakończeniu oceny, obaj specjaliści omawiają swoje wnioski, co prowadzi do postawienia ostatecznej diagnozy.
Podczas diagnozy stosowane jest badanie ADOS-2, które jest uznawane za “złoty standard” wśród narzędzi diagnostycznych dla spektrum autyzmu. ADOS-2 to strukturalne badanie, które ocenia różne aspekty funkcjonowania społecznego i komunikacyjnego dziecka. Umożliwia ono obserwację zachowań dziecka w kontekście zaprojektowanych zadań i interakcji, co pozwala na dokładną ocenę cech charakterystycznych dla zaburzeń ze spektrum autyzmu, w tym zespołu Aspergera.
Diagnoza Aspergera często ma miejsce w wieku dziecięcym, chociaż zdarza się, że niektóre osoby otrzymują diagnozę dopiero w wieku dorosłym. Najczęściej diagnoza stawiana jest między 4. a 11. rokiem życia. Wczesne objawy Zespołu Aspergera mogą być zauważalne już w okresie przedszkolnym, ale często są subtelne i mogą zostać zignorowane lub zinterpretowane jako cechy osobowościowe. W praktyce wiele dzieci otrzymuje diagnozę w wieku szkolnym, kiedy trudności w interakcjach społecznych i nietypowe zachowania stają się bardziej widoczne w porównaniu z rówieśnikami.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz